Lichen planus follikels

Lichen planus follikels

Lichen planus pilaris (LPP) is een chronische inflammatoire huidziekte die de haarzakjes aantast, wat leidt tot blijvende schade en als gevolg daarvan littekens en haaruitval. Deze ziekte is een vorm van lichen planus, een auto-immuunziekte waarbij het immuunsysteem gezonde huid- en haarcellen aanvalt. LPP tast meestal de hoofdhuid aan, wat leidt tot cicatriciale alopecia, maar het kan zich ook op andere delen van het lichaam manifesteren.

Lichen planus pilaris wordt gekenmerkt door een verscheidenheid aan symptomen die zich geleidelijk kunnen ontwikkelen. De meest voorkomende symptomen zijn:

1. Jeuk van de huid – een van de eerste symptomen is intense jeuk rond de haarzakjes.
2. Pijn en branderig gevoel van de huid – vooral in gebieden waar haaruitval optreedt.
3. Roodachtige, ontstoken papels rond de haarzakjes – in het begin kunnen ze verschijnen als kleine papels die geleidelijk veranderen in littekenlaesies.
4. Cicatriciale alopecia – op plaatsen waar ontstekingen optreden, valt het haar uit en groeit het niet terug, en wordt de huid glad en glanzend.
5. Verdikking van de huid – als gevolg van littekens kan de huid verdikt worden in de aangetaste gebieden.
6. Nagelveranderingen – minder vaak kan de ziekte leiden tot nagelmisvormingen (m.in. splijten, groeven).

De exacte oorzaken van LPP zijn niet volledig bekend, maar het is bekend dat het een auto-immuunziekte is. In de loop ervan valt het immuunsysteem de haarzakjes aan, wat leidt tot hun vernietiging.

Oorzaken van lichen planus pilaris:

1. Genetische factoren – de neiging tot lichen planus kan erfelijk zijn.
2. Aandoeningen van het immuunsysteem – bij mensen met LPP reageert het immuunsysteem abnormaal en valt het gezonde haarzakjes aan.
3. Virale infecties – sommige onderzoeken suggereren dat infecties zoals hepatitis C in verband kunnen worden gebracht met het verschijnen van lichen planus.
4. Stress – chronische stress kan het immuunsysteem verzwakken en de ontwikkeling van auto-immuunziekten bevorderen.
5. Omgevingsfactoren – blootstelling aan gifstoffen, bepaalde geneesmiddelen (bijv. antihypertensiva, antimalariamiddelen) kunnen symptomen van lichen planus veroorzaken.

Behandeling van antipsychotica is gericht op het stoppen van de progressie van de ziekte, het verlichten van symptomen en het verminderen van littekens. Vroege diagnose en interventie zijn de sleutel tot het voorkomen van permanent haarverlies.

Behandeling van lichen planus pilaris:

1. Ontstekingsremmende geneesmiddelen – waaronder glucocorticoïden die plaatselijk (in de vorm van zalven, gels) of oraal worden aangebracht om ontstekingen te verminderen en de progressie van de ziekte te stoppen.
2. Immunosuppressiva – zoals ciclosporine of methotrexaat, die de overmatige activiteit van het immuunsysteem onderdrukken.
3. Antimalariamiddelen – in sommige gevallen wordt hydroxychloroquine gebruikt, wat kan helpen ontstekingen te verminderen.
4. Calcineurineremmers – zoals tacrolimus en pimecrolimus, die immuunreacties in de huid remmen.
5. Fotodynamische therapie – het gebruik van UV-straling (fototherapie) kan de symptomen van de ziekte verminderen.
6. Actuele middelen – hydraterende en verzachtende preparaten worden gebruikt om jeuk te verlichten en secundaire infecties te voorkomen.
7. Regeneratieve therapieën – in sommige gevallen, wanneer haaruitval is opgetreden, kunnen haartransplantatiemethoden worden gebruikt, maar alleen als de ontsteking onder controle is.

Behandeling van lichen planus pilaris vereist een individuele benadering en in het geval van gevorderde laesies, immunosuppressieve therapieën. Regelmatige controle van de toestand van de patiënt en nauwe samenwerking met de dermatoloog zijn essentieel om de effecten van deze chronische ziekte te minimaliseren.